Pode ser acessado, numa tradução para Língua Portuguesa, aqui. Em Latim, na Acta Apostolicae Sedis 50, de 1958 (AAS 50 1958), às páginas 630 a 663, como está indicado no texto abaixo. Há também, em linha, uma tradução em Língua Inglesa. O ficheiro em Língua Portuguesa foi disponibilizado pelo Apostolado Missa Gregoriana; vede o Twitter deles.
"Pouco antes de sua piedosa morte, o Papa Pio XII, já benemérito pelas notáveis inovações litúrgicas, aprovou "de modo especial" esta Instructio de Musica Sacra et Sacra Liturgia ad mentem Litterarum Encyclicarum Pii Papae XII "Musicae Sacrae Disciplina" et "Mediator Dei", publicada na Acta Apostolicae Sedis, nº 12-13, de 19-22 de setembro de 1958, pp. 630-663. A extraordinária importância e o grande valor pastoral do documento pedem que seja publicado integralmente neste fascículo. A tradução que aqui damos foi feita pela Abadia Nossa Senhora das Graças especialmente para O Diário, de Belo Horizonte. O texto foi cuidadosamente revisto e cotejado com o original. Agradecemos à Sagrada Congregação dos Ritos tão preciosas instruções e congratulamo-nos com todos os nossos leitores pelo documento. " Transcrito da página 4 do referido ficheiro em Língua Portuguesa.
Está faltando a página 19! :(
ResponderEliminarexato, não encontro em lugar nenhum, todos os pdf não tmb essa página
EliminarPor favor consultar o original latino (a partir da página 649): https://www.vatican.va/archive/aas/documents/AAS-50-1958-ocr.pdf
Eliminar59. Cantus ergo gregorianus authenticus ille est, qui in editionibus
(( typicis » vaticanis exhibetur, vel a S. Rituum Congregatione pro aliqua
ecclesia particulari aut familia religiosa approbatus est, et propterea
ab editoribus, debita facultate munitis, in omnibus, cantilena scilicet
et textu, ad amussim transumendus est.
Signa autem, quae rythmica dicuntur, privata auctoritate in cantum
gregorianum inducta, permittuntur, dummodo integra servetur notularum vis et ratio, quae in vaticanis libris cantus liturgici inveniuntur.
4. De instrumentis musicis et de campanis
A) PRINCIPIA QUAEDAM GENERALIA
60. Circa usum instrumentorum musicorum in sacra Liturgia haec
recolantur principia :
a) Attenta sacrae Liturgiae natura, sanctitate ac dignitate, cuiuscumque instrumenti musici usus per se quam maxime perfectus esse
deberet. Melius erit proinde concentum instrumentorum (sive unius
organi, sive aliorum instrumentorum) penitus omittere, quam indecore
peragere; et generatim melius erit aliquid, etsi circumscriptum, bene
agere, quam ampliora moliri, quibus explendis apta media deficiant.
ö) Ratio deinde habenda est differentiae, quae sacram inter et
profanam musicam intercedit. Dantur enim instrumenta musica, quae
natura sua et origine — uti organum classicum — ad Musicam sacram
directe ordinantur; vel alia, quae ad usum liturgicum facile aptantur,
ut quaedam instrumenta, quae nervis et arcu constant; alia e contra
exstant instrumenta, quae, communi iudicio, adeo profanae musicae
propria existimantur, ut sacro usui aptari omnino nequeant.
c) Denique ea tantum musica instrumenta in sacra Liturgia admittuntur, quae personali artificis actione tractantur, non autem quae
modo mechanico seu automatico.
B) DE ORGANO CLASSICO ET INSTRUMENTIS SIMILIBUS
61. Praecipuum illudque solemne instrumentum musicum liturgicum
Ecclesiae latinae fuit et manet organum classicum, seu tubulatum.
62. Organum servitio liturgico destinatum, etsi parvum, ad artis
normam sit confectum, iisque vocibus instructum, quae sacro usui
conveniunt ; prius quam in usum deducatur, rite sit benedictum ; et qua
res sacra, omni diligentia custodiatur.
63. Praeter organum classicum, usus quoque admittitur illius instrumenti, quod (( harmonium » vocant ; hac quidem condicione, ut vocum
qualitate et sonitus amplitudine sacro usui respondeat.
64. Illud vero adsimulatum organum, quod « electrophonicum »
vocant, inter actiones liturgicas ad tempus tolerari potest, cum opes
non suppetant ad organum tubulatum, etsi parvum, comparandum.
In singulis tamen casibus accedat oportet explicita Ordinarii loci*
licentia. Hic autem consulat prius Commissionem dioecesanam de Musica
sacra aliosve in hac re viros peritos, qui ea omnia suadere studeant,
quae tale instrumentum ad usum sacrum magis accommodatum reddant.
65. Modulatores instrumentorum, de quibus nn. 61-64, sufficienter
peritos esse oportet in arte sonandi, sive ad sacros cantus aut musicorum concentus comitandos, sive ad organum solum belle modulandum ;
quin immo, cum saepe saepius necesse sit, inter actiones liturgicas
sonos (( ex tempore » reddere, qui variis momentis eiusdem actionis
congruant, in legibus, quae organo et Musicae sacrae in genere praesunt,
scientia et experientia versati esse debent.
Iidem modulatores instrumenta sibi concredita religiose custodire
studeant. Quoties autem organo in sacris functionibus assident, conscii
sibi sint de parte activa quam exercent ad gloriam Dei et in fidelium
aedificationem.